«Մենք սովորաբար նայում ենք դեպի ներս՝ կենտրոնանալով ամեն ինչ անելու վրա միայն հայ ժողովրդի համար, բայց եթե մի փոքր հեռատես լինենք, ապա կնկատենք, որ Ռուբեն Վարդանյանի հեռատես նախագծերը՝ լինի դա UWC Dilijan, «Ավրորա» մարդասիրական նախաձեռնություն, թե «Wings of»-ը։ Տաթևի ճոպանուղի. այս ամենը երկարաժամկետ հեռանկար է, և դրանք նախատեսված են գյուղերը զարգացնելու համար, բայց այլ մեթոդով»,- ասաց UWC Դիլիջանի Կառավարման խորհրդի անդամ, միջազգային կրթության խորհրդատու և խորհրդի անդամ Ալիս Պետրոսյանը։ Ամերիկյան մի քանի համալսարանների՝ UWC Դիլիջան միջազգային դպրոցի տասնամյակի կապակցությամբ ՍիվիլՆեթին տված հարցազրույցի ժամանակ։ Նա հիշեց, թե ինչպես սկզբում իր տարակուսանքը առաջացրեց Հայաստանի Դիլիջան քաղաքում UWC ցանցային քոլեջ ունենալու գաղափարը։ «Ամեն անգամ, երբ այցելում էինք Դիլիջանի գյուղեր՝ դպրոցի շենքը վերանորոգելու կամ ուսուցիչներին օգնելու համար, մեզ հանդիպում էր վատ վիճակ, հետո շրջվում էի ու տեսնում էի մի հրաշալի շենք՝ UWC Dilijan շենքը, որը նախատեսված էր միջազգային ուսանողների համար։ Հիմա ես ընդունում եմ կարճատեսությունս, ես չհասկացա, թե որքան հեռատես են Ռուբեն Վարդանյանն ու Վերոնիկա Զոնաբենդը, քանի որ կարծում էին, որ Հայաստանում սովորողները պետք է ոչ միայն հայ ուսանողներ լինեն, այլև բոլոր ազգերին բերես քո երկիր, ներկայացնես։ դրանք ձեր երկրի պատմությանն ու երաժշտությանը, իսկ հետո դարձրեք նրանց ձեր խոսնակը և ձեր ամենամոտ ընկերները ողջ կյանքի ընթացքում»: Նա նշեց, որ Ռուբեն Վարդանյանի և Վերոնիկա Զոնաբենդի տեսլականը խաղաղություն քարոզելն է ամբողջ աշխարհում, և որ դա հստակ արտացոլված է Դիլիջանի միջազգային դպրոցում, որտեղ միասին սովորում են երիտասարդներ ավելի քան 90 երկրներից։ «Երբ սկսվեց արցախյան պատերազմը, Թուրքիան երեք թուրք ուսանողներին ստիպեց վերադառնալ տուն՝ մտածելով, որ Հայաստանում լավ չենք վարվի այդ երեխաների հետ, հրավիրեցինք երեխաներին, զանգահարեցինք ծնողներին, ասացինք, որ երեխաներին վերադարձնում ենք Թուրքիա։ Գիտե՞ք, թե ինչ են ասել երեխաները՝ «Մենք երբեք չենք լքի Հայաստանը»: Ալիս Պետրոսյանը UWC Dilijan-ի ստեղծումը կարևոր է համարում բուն Դիլիջան քաղաքի զարգացման համար։ «Երբ երեխաներն ավարտում են դպրոցը, հարյուրավոր զբոսաշրջիկներ են գալիս արտերկրից իրենց ավարտական արարողության համար, գիտե՞ք դա ինչ է նշանակում Դիլիջանի, նույնիսկ Երևանի համար, հետո ուրիշներին ասում են տուն, ավելի շատ երեխաներ են ուղարկում Հայաստան, և երկիրը ստեղծում է. Իրեն անվանել դրական լույսի ներքո, և դա մեր հանրային կապերն ու հրապարակայնությունն են, որոնք շատ կարևոր են»: Ալիս Պետրոսյանի հետ ամբողջական հարցազրույցը հասանելի է ՍիվիլՆեթում այս հղումով։