News - Խորհրդարանի նախագահ. Ռուսաստանի կառավարությունը խաբեց Հայաստանին, հայ ժողովրդին

Ես ծանոթ չեմ ՌԴ ԱԳՆ հայտարարությանը, և չեմ պատրաստվում որևէ կերպ մեկնաբանել մեր ԱԳՆ-ի անունից։ Այս մասին երկուշաբթի օրը ԱԺ-ում լրագրողների հետ զրույցում ասաց ՀՀ Ազգային ժողովի նախագահ Ալեն Սիմոնյանը՝ անդրադառնալով այն փաստին, որ ՌԴ արտաքին գործերի նախարարությունը բողոքի նոտա է հղել Հայաստան այցից հետո։ Ուկրաինայի Բուչա քաղաքում հայկական պատվիրակությունը դա համարելով «ոչ բարեկամական քայլ». «Ինչ վերաբերում է «անբարյացակամ գործողություններին», թող նայեն սեփական գործողություններին 2020 թվականից հետո։ Հայաստանը միշտ իրեն պահել է որպես հավատարիմ գործընկեր։ Չէր խաբի Հայաստանին և հայ ժողովրդին. Թեթևակի զարմանքով և նախանձով դիտեցի, թե ինչպես են հազարավոր հրթիռներ գնում Իսրայելի ուղղությամբ, ինչպես են ռազմածովային ուժերը մոտենում Իսրայելի սահմաններին և սկսում կրակել Իսրայելի վրա ընկնող հրթիռները։ Ինքնաթիռները թռան Կիպրոսից և սկսեցին օգնել Իսրայելին որպես դաշնակից։ Չգիտեմ 44 օրում [2020թ. Լեռնային Ղարաբաղում պատերազմը], էլ չեմ ասում՝ արժե՞ր թույլ տալ, որ այդ պատերազմը լիներ, եթե 2020-ին Ռուսաստանն այնքան թույլ էր, որ թողնում էին ներս մտնել ու մորթել մեր երեխաներին։ Կասպից ծովում [ռուսական նավատորմի] ոչ մի նավ չկա՞ր, որ մի քիչ մոտենար Ադրբեջանին։ Կա՞ր, թե՞ չկար։ Էլ չենք խոսում այն ​​մասին, որ ողջ պատերազմի ընթացքում միամիտ երեխաների նման հույս ունեինք, որ ինչ-որ կերպ կարող ենք ինչ-որ բան կասեցնել, փորձեցինք բոլոր հնարավոր տարբերակները։ Եվ նույնիսկ պատերազմից հետո շատ երկար ժամանակ, հակառակ հայտարարվածի, որ դա Ադրբեջանի տարածքն է, մենք շարունակեցինք ամեն ինչ անել այդ գործընթացը կասեցնելու համար։ Իսկ Ռուսաստանը Հայաստանին այլ ելք չի թողել, քան փորձել ինքնուրույն պաշտպանվել: Հիմա պաշտպանվելու այս փորձը որպես անբարեկամություն ներկայացնելն արդարացի չէ։ Այսպիսով, մենք պետք է գնանք, արմատախիլ անեինք: Դա էր պլանը»,- ասաց Ալեն Սիմոնյանը։ Հարցին, թե ի՞նչ է հաջորդելու ՌԴ ԱԳՆ-ի վերոնշյալ բողոքի նոտային, Հայաստանի խորհրդարանի խոսնակն արձագանքեց. «Չգիտեմ»։ Հարցին, թե ինչու Ռուսաստանը միայնակ թողեց Հայաստանին, Սիմոնյանը պատասխանեց. այս տարածաշրջանում հնարավոր պատժամիջոցները շրջանցելու հնարավորություն էր, կամ դա մի գին էր, որ հայերը պետք է վճարեին, քանի որ հայերն ընտրել էին անկախ, ինքնիշխան լինելու տարբերակը, և դրա համար հայերը պետք է պատժվեին Ընտրություն չունենա, որ նախագահն այստեղ զանգեր ու ասեր՝ դե, ես ընտրվում եմ, կշնորհավորեին, և նա կդառնար այստեղ լեգիտիմ նախագահը (...): Եղել է և՛ գործարք, և՛ պատիժ։ Նպատակը երկու թռչունին մեկ քարով խփելն էր։ Այսինքն՝ գործարք կնքել, ստանալ այն հանգույցը, որն այժմ Ադրբեջանն ու Թուրքիան են, մինչդեռ Հայաստանում դրա գինն այն էր, որ Հայաստանում իշխանությունը կփոխվի, և կգա ռուսամետ իշխանությունը և կասի՝ նախորդները, որոնք կունենային. Այն ժամանակ մենք ենք մեղավոր, «այսօր Հայաստանը պետք է լինի Ռուսաստան-Բելառուս միության անդամ, քանի որ առանց ռուսների մենք չենք կարող լինել ապահով»: Մեր մեղքն այն է, որ ասում ենք՝ ոչ, մենք պետություն ենք և պետք է ինքնիշխան լինենք»։