Առաջին անգամ հաշվարկվել է երկրագնդի ամենամեծ և ամենաբարդ ավազաթմբերի տարիքը, հայտնում է BBC-ն։ Աստղային ավազաթմբերը կամ բրգաձև ավազաթմբերը կոչվում են իրենց տարբերվող ձևերի պատճառով և հասնում են հարյուրավոր մետր բարձրության։ Դրանք հայտնաբերվել են Աֆրիկայում, Ասիայում և Հյուսիսային Ամերիկայում, ինչպես նաև Մարսում, սակայն փորձագետները նախկինում երբեք չեն կարողացել նշել դրանց ստեղծման ամսաթիվը: Այժմ գիտնականները հայտնաբերել են, որ Մարոկկոյում Լալա Լալիա անունով ավազաթումբը գոյացել է 13000 տարի առաջ: Աստղային ավազաթմբերը ստեղծվում են հակադիր քամիներից, որոնք փոխում են ուղղությունը։ Նրանց տարիքը հասկանալն օգնում է գիտնականներին հասկանալ այդ քամիները և վերացնել այդ դարաշրջանի կլիման, ասում է պրոֆեսոր Ջեֆ Դալլերը Աբերիստվիթի համալսարանից, ով հետազոտությունը հրապարակել է Բիրքբեկի համալսարանի պրոֆեսոր Չարլզ Բրիստոուի հետ: Լալա Լալլիան (բնիկ Ամազիգ անուն է, որը նշանակում է ամենաբարձր սուրբ կետը) գտնվում է Էրգ Չեբի ավազի ծովում, Մարոկկոյի հարավ-արևելքում: Այն ունի 100 մ բարձրություն և 700 մ լայնություն՝ ճառագայթող թեւերով։ Իր սկզբնական ձևավորումից հետո այն դադարել է աճել մոտ 8000 տարի, իսկ հետո արագորեն ընդլայնվել է վերջին մի քանի հազար տարիների ընթացքում: Գիտնականներն օգտագործել են «լյումինեսցենտային ժամադրության» մեթոդը՝ աստղային ավազաթմբի տարիքը պարզելու համար: Մեթոդը հաշվարկում է, թե երբ են ավազահատիկները վերջին անգամ ենթարկվել ցերեկային լույսի: Ավազի նմուշները մթության մեջ վերցվել են Մարոկկոյից և վերլուծվել լաբորատորիայում՝ թույլ կարմիր լույսի պայմաններում, որոնք նման են հնաոճ լուսանկարչական արհեստանոցին: Պրոֆեսոր Դալլերը նկարագրում է ավազի հանքային հատիկները որպես «փոքր վերալիցքավորվող մարտկոցներ»: Նրանք էներգիա են կուտակում բյուրեղների մեջ, որը գալիս է բնական միջավայրի ռադիոակտիվությունից: Որքան երկար է ավազը թաղված հողի տակ, այնքան ավելի շատ է այն ենթարկվում ռադիոակտիվության և ավելի շատ էներգիա է կուտակում: Երբ հատիկները ենթարկվում են լաբորատորիայում, դրանք լույսի տեսքով էներգիա են թողնում, և գիտնականները կարող են հաշվարկել դրանց տարիքը: «Մեր մութ լաբորատորիայում մենք լույս ենք տեսնում այս ավազահատիկներից: Որքան պայծառ է լույսը, այնքան ավելի հին են նստվածքի հատիկները, և այնքան երկար է, որ դրանք թաղվել են», - ասում է պրոֆեսոր Դալլերը: