رسیدگی به مصیبت بیش از 1 میلیون هندی"

عقب ماندگی گرین کارت مبتنی بر اشتغال به نقطه اوج رسیده است، به طوری که بیش از 1 میلیون هندی در بلاتکلیفی خسته کننده در انتظار اقامت دائم در ایالات متحده هستند. این انباشته ها نه تنها بر زندگی و آرزوهای این افراد تأثیر می گذارد، بلکه پیامدهای گسترده ای برای تجارت، نوآوری و رقابت جهانی آمریکا نیز دارد.

این علاقه در درجه اول بر متخصصان ماهری از هند تأثیر می گذارد که با ویزای H-1B به ایالات متحده می آیند و اغلب در زمینه هایی مانند فناوری، مراقبت های بهداشتی و مهندسی کار می کنند. این افراد، همراه با خانواده‌هایشان، سهم قابل‌توجهی در اقتصاد و جامعه آمریکا دارند، اما با سال‌ها، اگر نگوییم دهه‌ها، با عدم اطمینان در مورد گرین کارت عقب مانده خود مواجه هستند.

عوامل متعددی از جمله سهمیه های کشور به کشور، ناکارآمدی های بوروکراتیک و سیاست های مهاجرتی منسوخ شده در این عقب ماندگی نقش دارند. سیستم فعلی یک محدودیت مبتنی بر اشتغال برای تعداد گرین کارت های صادر شده در هر سال برای هر کشور، صرف نظر از جمعیت یا تقاضای آن کشور، تعیین می کند. در نتیجه، شهروندان کشورهایی با جمعیت مهاجر زیاد، مانند هند و چین، در مقایسه با متقاضیان سایر کشورها، با زمان انتظار طولانی و نامتناسبی روبرو هستند.

تأثیر تأخیر فراتر از ناامیدی شخصی است. برای کارفرمایان، به ویژه آنهایی که در صنعت فناوری هستند، عقب ماندگی ها مانع از توانایی آنها در حفظ و جذب استعدادهای برتر از سراسر جهان می شود. این به نوبه خود، نوآوری را خفه می کند، مانع رشد اقتصادی می شود و رقابت پذیری آمریکا را در بازار جهانی تضعیف می کند. علاوه بر این، خانواده ها مجبور می شوند به زندگی خود پایان دهند، زیرا نمی توانند برای آینده برنامه ریزی کنند یا به طور کامل به جامعه خود کمک کنند.

پرداختن به معوقات گرین کارت مبتنی بر کار نیازمند رویکردی جامع و منصفانه است. اصلاحات باید شامل حذف سهمیه های کشور به کشور، افزایش تعداد گرین کارت های موجود در سال و نوسازی سیستم مهاجرت برای اولویت دادن به مهارت ها و سرمایه گذاری در اقتصاد باشد. علاوه بر این، ساده‌سازی فرآیند تعیین، کاهش موانع بوروکراتیک و افزایش شفافیت، گام‌های حیاتی برای کاهش زمان انتظار و کاهش عقب‌ماندگی هستند.

علاوه بر این، سیاست گذاران باید آسیب های انسانی ازدحام بیش از حد و تأثیر آن بر خانواده ها و جوامع را بشناسند. ارائه اقدامات امدادی مانند تمدید مجوز کار، پردازش سریع برای دسته‌های خاص، و انعطاف‌پذیری در وضعیت ویزا می‌تواند به کاهش مشکلات پیش روی افراد عقب مانده کمک کند.