توسط تیم هندرسون، Stateline.org یادداشت سردبیر: اگر شما یا فردی که میشناسید به کمک نیاز دارید، خط تماس ملی خودکشی و بحران در ایالات متحده با شماره ۹۸۸ قابل تماس یا پیامک است. همچنین گفتوگوی آنلاین در ۹۸۸lifeline.org وجود دارد. برای بزرگسالان نسل Z کهنترین افراد آنها اکنون در اواخر دهه ۲۰ زندگی خود هستند، خودکشی جانهای بیشتری میگیرد نسبت به دههای که Millennials در همان سن بودند، مطابق یک تحلیل استاتلاین از آمار مرگ و میر فدرال. بخش عمده این افزایش، ۸۵٪، در میان مردان سیاهپوست و اسپانیاییتبار است و بسیاری از آنان در ایالتهای جنوبی و میانه غربی زندگی میکنند. متخصصان از علل ریشهای افزایش آمار خودکشیها اختلاف نظر دارند، اما آنان موجی از افسردگی بدون درمان را میبینند که میتواند به تفکرات خودکشی منجر شود، موجی که پس از رکود اقتصادی بزرگ همه گروههای سنی را تحت تأثیر قرار داد اما در بین جوانان به ویژه مردان غیرسفیدپوست همچنان باقی است. «نظریههای پشت افزایش» از قلدری در شبکههای اجتماعی، زیرا نسل Z نخستین نسل است که با اینترنت بزرگ شده است، تا ناامیدی اقتصادی، تا مقاومت فرهنگی در جستوجوی کمک برای افسردگی را شامل میشود. خودکشیهای نسل Z امسال نیز با سرعت بالایی ادامه یافته است؛ در ژانویه و فوریه، بهروزترین ماههای موجود از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای فدرال (CDC) ۱٬۱۴۸ مورد ثبت شده است، که تقریباً برابر با سال ۲۰۲۴ است. CDC دادههای خود را بر پایه گواهیهای مرگ است. در میان کسانی که با این بحران دست و پنجه نرم میکنند، رودنی هارِس از دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینا شمالی است که برای بیرون کشیدن روایتهای درد شخصی پیش از آن که به بحران خودکشی منجر شوند، از باربِرها و کلیساها در ایالت خود استفاده کرده است. هارِس دانشیار مرکز پیشگیری از خودکشی این مدرسه است. او با این برداشت که میشود مسائل سلامت روان را به تنهایی درمان کرد، مبارزه میکند. «تحقیقات به ما میگویند که باید به یک نفر زنده مراجعه کنیم تا به آنها کمک کند، به ویژه به کودکانی که سیاهپوست یا قهوهایپوست هستند، زیرا اگر این کار را نکنیم، آنها گُم میشوند»، به گفتۀ هارِس. «برداشتی وجود دارد که شما میخواهید قوی باشید و از شکایت درباره مسائل خودداری کنید، و این میتواند شما را از دریافت درمان دور نگه دارد.» برخی علائم قابل مشاهده از بحران در هفتههای اخیر جوامع را به شدت تکان دادهاند. یک پل در شهرستان تائوس بهطور عمدتاً Hispانی در نیومکزیکو در سپتامبر بسته شد تا پیادهروها از عبور ایمن باشند، پس از موجی از خودکشیها از جمله خودکشی یک نوجوان که کمتر از دو هفته پیش رخ داده بود. همچنین در سپتامبر: یک دانشجو سیاهپوست بیست و یک ساله در دانشگاهی در میسیسیپی از درختی آویخته شد، مقامات گفتند؛ چنین پروندهای باعث شد تا ترس از به lynching کشیدن قبل از اعلام مرگ به عنوان خودکشی بالا رود. برای ژولیان «وُلف» ریورا، که در سال ۲۰۱۹ در ۲۷ سالگی در حومه میدلتاون، نیویورک درگذشت، مادرش گفت که ترکیبی از مسائل وجود داشت: فشار برای حمایت از خانوادهای در حال رشد با فرزند دومی در راه، کار شبانه در یک انبار که او را راضی نمیکرد، تبعیضی که به خاطر تعلق او به جمعیت Hispani، هر چند که در نزدیکی با والدینی با میراث پورتوریکویی به دنیا آمده و بزرگ شده بود. ریورا همچنین برای پذیرش و سپس یافتن کمک برای مشکلات سلامت روان خود مبارزه میکرد، که مادرش جِسی Edmond گفت. «او به افسردگی مبتلا بود. او عصبانی میشد. «چرا؟ چرا به دارو برای عادی بودن نیاز دارم؟»» Edmond گفت. «او دارو مصرف میکرد، به درمان میرفت، احساس بهبودی میکرد و میگفت: «دیگربار به دارو نیاز ندارم.» وقتی در بحران بود، نهایتاً دست به دامن زد، اما هیچکس پذیرش نمیکرد. هیچکس به او زنگ نمیزد.» مانند بسیاری از ایالتها، نیویورک با از دست رفتن غیرمنتظره میلیونها دلار برای برنامههای سلامت روان به دلیل کاهش بودجه از طرف کارگروه کارایی دولت ترامپ روبهرو است. کمکهای فدرال به تیمهای بحران سلامت روان و درمان مواد در آوریل به میزان ۸۸ میلیون دلار کاهش یافت و کاهشهای بیشتری در انتظار است با اجرایی شدن «One Big Beautiful Bill Act» رئیسجمهور دونالد ترامپ. از جمله دیگر موارد، دولت فدرال در ژوئیه خط راهنمای خودکشی خاص LGBTQ+ برای افراد زیر ۲۵ سال را پایان داد. آگاهی رو به افزایش نسبت به مشکل خودکشی در میان جوانان منجر به پاسخهای فدرال شده است، از جمله گزارش یکهزار و نه صد و نود که در سال ۲۰۱۹ توسط کنگره بلاک Caucus درباره خودکشی در جوانان سیاهپوست ارائه شد. اما برخی از این برنامهها در دولت جدید ترامپ با مشکلاتی روبهرو هستند و ممکن است از بین بروند یا ناچار شوند بیشتر به بودجههای ایالتی که هماکنون تحت فشار هستند، متکی شوند. افزایش ناامیدی بر اساس تحلیل استاتلاین، خودکشی در میان جوانان آسیایی، سیاهپوست، Hispانی و بومی افزایش یافته است و بومیان بالاترین نرخ را در هر دو سال ۲۰۱۴ و ۲۰۲۴ داشتند. تعداد خودکشیها برای سفیدپوستان کمی کاهش یافت، اما نرخ آن بهخاطر کاهش جمعیت بالا رفت چون Gen Z جایگزین بازه سنی نسل میلیَنال شد. خودکشی به دومین عامل مرگ برای جوانان Hispانی تبدیل شد و از قتل پیشی گرفت و به نخستین عامل مرگ برای جوانان آسیایی تبدیل شد، بهطوری که از حوادث پیشی گرفت. مردان بالاترین نرخها را دارند اما نرخ زنان سریعتر رشد میکند، از حدود یکپنجم نرخ مردان به یکچهارم در سال ۲۰۲۴. بیشترین افزایش نرخ خودکشی برای این گروه سنی در ایالتهای جورجیا (۶۵٪ افزایش)، کارولینای شمالی و تگزاس (هر دو ۴۱٪)، آلاباما (۳۹٪) و اوهایو (۳۷٪) بوده است. بالاترین نرخ در آلِسکا است که همانطور که در سال ۲۰۱۴ نیز بالاترین بود، با ۳۴٪ افزایش به نرخ ۴۹ خودکشی در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر رسید؛ سپس نیومکزیکو و مونتانا قرار دارند. کمترین نرخ در نیوجرسی بود با ۶.۹، که نسبت به سال ۲۰۱۴ که در آن رتبه ۴۷ بود، ۳۱٪ کاهش نشان میدهد و از جورجیا، نیویورک و ماساچوست عقب بود. کار هارِس در کارولینای شمالی بخشی از طرح ملی پیشگیری از خودکشی جوانان سیاهپوست بود که تحتنظر ابتکار پیشگیری از خودکشی جوانان سیاهپوست ادارهSAMHSA قرار داشت. این ایالت، همراه با دیگر ایالتها، از اعطاء گرنت فدرال یکساله برای بهبود دسترسی به خدمات سلامت روان برای جوانان استفاده کرد. وزارت بهداشت کارولینای شمالی قول داده است به این کار ادامه دهد، هارِس گفت. این ایالت «متعهد است به ارائه منابع به جوامعی که به حاشیه رانده شدهاند و جایی که چالشهای سلامت روان همچنان وجود دارد»، سخنگوی این وزارتخانه، James Werner، در بیانیهای به استاتلاین گفت. این طرح فدرال با هدف کاهش خودکشی در میان جوانان سیاهپوست و کودکان شکل گرفت، با ۱۵ ایالت و منطقه کلمبیا که برای ایجاد طرحهای سیاستی مختص ایالت انتخاب شدند: جورجیا، ایلینوی، ایندیانا، کنتاکی، لویزیانا، مریلند، میشیگان، مینهسوتا، میسیسیپی، کارولینای شمالی، اوهایو، اوکلاهاما، اورگَن، پنسیلوانیا و تنسی. کارولینای شمالی و مینهسوتا طرحهای عملی مبتنی بر این برنامه را منتشر کردهاند. همچنین ایالتهای دیگر نیز اقدام کردهاند: لویزیانا کمپینهای تبلیغی برای دسترسی جوانان در یک بازی فوتبال دانشگاهی با تیم رقیب راهاندازی کرد و اورگن یک ائتلاف پیشگیری از خودکشی جوانان به رهبری نوجوانان با بودجه همسان از سوی وزارت بهداشت ایالتی ایجاد کرد. ایالت جورجیا بهخاطر بزرگترین تغییر در خودکشی جوانان متمایز است؛ بهطوری که از سال ۲۰۲۴ نرخ خودکشی در این ایالت ۷۰٪ افزایش یافت و به ۳۱۱ مرگ رسید. این ایالت از دو برنامه فدرال، طرح پیشگیری از خودکشی جوانان و یکی از دفتر سلامت اقلیتها در دفتر سلامت ایالتی برای یافتن راهحلهای سیاستی برای نرخ بالای خودکشی استفاده کرد. گزارشی از مدرسه پزشکی با توصیههای سیاستی در حال نهایی شدن است، گفت سوزان مکلارن، دستیار مدیر پروژه در مرکز سیاست سلامت جورجیا واقع در دانشگاه ایالتی جورجیا که در حال ارزیابی این ایدهها است. این مدرسه پزشکی مفهوم «هیچ چیز درباره ما بدون ما» را که جوانان را به رهبری تصمیمگیری درباره سیاستهای پیشگیری از خودکشی دعوت میکند، میپذیرد، مکلارن گفت. «بحران کنونی در میان جوانان سیاهپوست ما نتیجهٔ چندین عامل است: انگ stigma، کمبود منابع و درمان، و کمتوجهی به ایجاد فضاهای امن و گفتوگو برای جلوگیری و مداخله در چالشهای سلامت روان»، مکلارن گفت. مکلارن از اظهار نظر درباره مسائل تامین مالی خودداری کرد، اما کارکنان دفتر سلامت اقلیت که گرنت Morehouse را تامین کرد، ظاهراً در بازسازگاری اداری دولت ترامپ کاهش یافتهاند. برنامهٔ فدرال دیگری در SAMHSA، برنامهٔ پیشگیری و مداخلهٔ زودهنگام «Garrett Lee Smith State/Tribal Youth Suicide Prevention and Early Intervention Program»، به ایالتها و قبایل تا ۷۳۵٬۰۰۰ دلار گرنت میدهد تا با خودکشی جوانان مبارزه کنند. این برنامه به نام پسر گوردون اسمیت، سناتور جمهوریخواه ایالت اورگان، نامگذاری شده است. پسر کوچکتر اسمیت در روز قبل از بیستو دومین تولدش در سال ۲۰۰۴ درگذشت. «هیچ پاسخ جادویی واحدی وجود ندارد» کل بحران خودکشی در میان جوانان مدتها پژوهشگران را سردرگم کرده است، اما با افزایش افسردگی بدون درمان ارتباط دارد، گفت دیو مارکوت، استاد دانشگاه آمریکایی در واشنگتن، دی.سی. که در سال ۲۰۲۳ درباره این بحران برای دفتر ملی تحقیقات اقتصادی نوشته است. نرخهای خودکشی برای همهٔ گروههای سنی دههها کاهش یافته بود تا اینکه از سال ۲۰۰۰ دوباره رو به افزایش گذاشت و در دوران رکود بزرگ بدتر شد. نرخها برای افراد میانسال دوباره کاهش یافت، اما برای جوانان بحران هرگز فرونشست. «احتمالاً هیچ پاسخ جادویی واحدی برای این وجود ندارد»، گفت مارکوت. «چشمانداز آیندهٔ اشتغال برای این نسل با نسلهای قدیمی تفاوت دارد. نسل امروز تضمین ندارد که جایگاهی بهتر از والدینش در جامعه پیدا کند. این یک فرضیه است.» «نسل امروز تضمین ندارد که در جامعه وضعیتی بهتر از والدینش داشته باشد.» — دیو مارکوت، استاد دانشگاه آمریکایی نظریهای دیگر: آنهایی که پس از سال ۱۹۹۵ به دنیا آمدهاند، از جمله بزرگسالان نسل Z، نخستین کسانی هستند که تمام دوران نوجوانیشان را با گوشیهای هوشمند و شبکههای اجتماعی سپری میکنند. جایگزینی معاشرت حضوری با گفتوگوهای آنلاین پر از قلدری، یکی از عوامل اصلی افسردگی جوانان است، گفت جان-توئنژ، استاد روانشناسی در دانشگاه ایالتی سن دیگو، که مقالهای تأثیرگذار در سال ۲۰۱۷ در The Atlantic با عنوان «Have Smartphones Destroyed a Generation؟» نوشت. کاربران پرمصرف شبکههای اجتماعی بیش از پیش احتمال دارد دچار افسردگی شوند، توئنژ به استاتلاین گفت، حتی در میان گروههای حاشیهنشین. و به نظر میرسد سیاست نقشی کم دارد، او استدلال میکند. در پستی از ماه می امسال، توئنژ اشاره کرد که افزایش افسردگی در میان سیاهپوستها و Hispانیها از سال ۲۰۱۲ آغاز شد، درست زمانی که باراک اوباما در آستانهٔ دورهٔ دوم بود و پیش از این که دونالد ترامپ برای نخستین بار انتخاب شود. با وجود آن سال، memes نژادپرستانه و سخنان نفرتآمیز در فیسبوک و توییتر بهطور فزایندهای گسترش یافتند در حالی که اوباما برای دوباره انتخاب خود تلاش میکرد. پژوهشگر جاناتان هاید دلیل دیگری برای مواجه شدن جوانان امروز با چالشهای سلامت روان افزود: زمانی که آنان بچه بودند، والدین نسبت به اجازه دادن به بازی بدون نظارت فرزندان بیشتر دچار تردید بودند چون ترس از ربوده شدن و سوءاستفاده افزایش یافته بود. بنابراین آنها کمتر زمان خود را به تعامل رو در رو اختصاص دادند و زمان بیشتری را در جهان آنلاین بزرگسالانی که آمادگی مواجهه با آن را نداشتند گذراندند. «این دو روند — محافظت بیش از حد در جهان واقعی و کممحافظتی در جهان مجازی — دلایل اصلی هستند که چرا کودکانی که بعد از ۱۹۹۵ به دنیا آمدهاند، نسل مضطرب شدهاند»، نوشتهٔ هاید، استاد دانشگاه نیویورک، در کتاب ۲۰۲۴ خود با عنوان «The Anxious Generation». ©۲۰۲۵ States Newsroom. برای بازدید به stateline.org مراجعه کنید. توزیعشده توسط Tribune Content Agency, LLC.