News - خانواده‌های گروگان‌های اسرائیلی که در اندوهی عمیق فرو رفته‌اند، با نزدیک‌شدن آزادی برای اسیران به وجد می‌آیند.

به قلم سام مدنیک و تیا گلدنبرگ، خبرگزاری آسوشیتدپرس تل آویو، اسرائیل (AP) — در دو سال گذشته، این منطقه مرکز رنج، عدم قطعیت، عذاب و ناامیدی برای اسرائیل بود. اما اوایل روز پنج‌شنبه، منطقهٔ مرکزی تل آویو که با نام میدان گروگان‌ها شناخته می‌شود، انفجاری از شادی بی‌وقفه بود. شیشه‌ای شامپاین گشوده شد و جمعیت با کف زدن به تشویق پرداختند. شیرینی‌ها توزیع شد. اشک‌های شوق با خنده و درآغوش گرفتن‌های طولانی در حالی که خبر به حقیقت می‌پیوندد، در هم آمیخته بود: به نظر می‌رسد تلاش‌ها برای آزادی گروگان‌های اسرائیلی که در غزه نگه داشته می‌شوند بالاخره به پایان نزدیک می‌شود. «ماتان به خانه می‌آید!» فریاد زد ایناو زانگاوکر، که شاید برجسته‌ترین چهرهٔ کارزار آزادی گروگان‌ها است و به پسر گروگان خود اشاره می‌کرد. دستانش به آسمان بلند شد و در حالی که جمعی از حامیان، خانواده‌های گروگان‌ها و گروگان‌های آزادشده در طول جنگ میدان را پر کرده بودند، گفت «متشکرم!» «می‌خواهم بوی او را استشمام کنم»، به خبرنگاران دربارهٔ پسرش گفت. «اگر یک رویا دارم، دیدن ماتان در تختخواب خودش است.» پس از آنکه عزیزانشان در حملهٔ حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ که جنگ را شعله‌ور کرد ربوده شدند، خانواده‌های گروگان‌ها به نبردی بی‌پایان برای آزادی خود کشانده شدند. آن‌ها به سراسر جهان سفر کرده‌اند تا با رهبران ملاقات کنند، با سیاستمداران اسرائیلی که نسبت به نیاتشان تردید داشتند روبه‌رو شوند و بی‌وقفه برای آزادی بستگانشان از کابوسی که پایان نمی‌یافت پافشاری کنند. تا روز پنج‌شنبه. پس از اینکه رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، اعلام کرد اسرائیل و حماس به توافقی دست یافته‌اند که برای آزادی باقیمانده گروگان‌ها طراحی شده است، تنش در میدان به آرامی کاهش یافت. اسرائیل می‌گوید از ۲۵۰ نفری که در ابتدا ربوده شدند، ۲۰ گروگان که در غزه باقی مانده‌اند زنده‌اند و ۲۸ نفر درگذشته‌اند. ساعتی که شمار روزها، دقیقه‌ها و ثانیه‌ها را از صبح وحشتناک اکتبر که زندگی‌شان را به هم زد نشان می‌دهد — نمادی در میدان — همچنان به خانواده‌ها و حامیانشان تابش می‌کرد. اما به جای اینکه به درازا بکشد تا به چیزی شبیه ابدیت برسد، ثانیه‌های تیک‌تیک اکنون به آزادی قریب‌الوقوع گروگان‌ها نزدیک‌تر شد. «دو سال است که برای زندگی همسرم می‌جنگم»، ربکا بوهبوت، که شوهرش الکنا را در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ گروگان گرفته بودند، در اینستاگرام نوشت: «این لحظه است که یک پسر کوچک به آغوش پدرش بازمی‌گردد، لحظه‌ای که خانواده‌ام دوباره زنده می‌شود.» محور اصلی جشن‌ها در روز پنج‌شنبه ترامپ بود، که بسیاری از خانواده‌های گروگان‌ها و بسیاری از اسرائیلی‌ها او را به فشار بر رهبرشان، نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو، برای پذیرش این معامله نسبت می‌دهند. یک نفر لبا‌س ترامپ به تن داشت و پرچم‌های آمریکا را به اهتزاز درآورد؛ خانواده‌ها از رهبر آمریکایی سپاسگزاری کردند و برخی گفتند که او شایستهٔ دریافت جایزهٔ صلح نوبل است. اما بالاتر از هر چیز، غم و اندوهی که از حملهٔ دو سال پیش بر اسرائیل چیره بود با روشن شدن میدان در زیر آسمان شب رو به کاهش گذاشت. تاریکی آن روز هرگز از ذهن اسرائیلی‌ها پاک نشده است و میدان گروگان‌ها محلی است که اکنون گروگان‌ها، خانواده‌هایشان و همهٔ اسرائیلی‌ها می‌توانند کمی آرامش احساس کنند. «از سر تا پایم به لرزه می‌افتد»، گفت عمر ونکرت، یک گروگان سابق که زودتر در جنگ آزاد شده بود، دربارهٔ خبر معامله. «حتی نمی‌توانم مقدار شادی را که به عنوان یک ملت در نهایت احساس خواهیم کرد تصور کنم.» گزارش گلدنبرگ از واشنگتن بود.