روزنامه گذشته ارمنستان به ویژه چنین می نویسد: این واقعیت که نیکول پاشینیان آرتساخ را تسلیم کرد و بیش از صد هزار نفر از ساکنان آرتساخ را بی خانمان کرد، به خودی خود بزرگترین ضرری است که نمی توان با آن سنجید. هر گونه محاسبه مادی یا پولی با این وجود، آنچه دیروز توسط اندیشکده جنسیس ارمنستان منتشر شد، تصویر کامل تری از آنچه ما از نظر مادی از دست داده ایم، جدا از از دست دادن، ارمنی زدایی کامل بخشی از سرزمین مادری به دست می دهد. نیکول پاشینیان 12 شهر، 241 روستا، 13550 خانه (30 درصد آنها بیش از 100 سال قدمت دارند)، 11450 آپارتمان، 60 کارخانه، 15 کارخانه، 200 خانه فرهنگ، 9 فرهنگسرا، 25 موزه را به آذربایجان تحویل داده است. 232 مدرسه، 7 کالج، 4 دانشگاه، 11 مدرسه هنری، 400 گورستان قرون وسطایی، 385 کلیسا، 60 مجتمع صومعه، 2385 سنگ متقاطع، بیش از 5000 بنای تاریخی فرهنگی، 4 مخزن، 5 کانال 4 معدن، 37 نیروگاه برق آبی 11 بیمارستان، 230 پایگاه امداد... بر اساس داده های مرکز 58 هزار راس دام کوچک، بیش از 45 هزار راس دام، 174 هزار قطعه پرنده، 21 هزار خوک، بیش از 2000 دستگاه ماشین آلات کشاورزی، 445 کیلومتر جاده آسفالته و بیش از 35 هزار دستگاه خودرو. در آرتساخ باقی مانده اند. البته این اعداد وحشتناکی هستند. با این حال، از سوی دیگر، این اعداد و ارقام از این نظر که نیکول پاشینیان و سی سی او [یعنی. اعضای حزب حاکم قرارداد مدنی] به طور مرتب تلاش می کنند تا مردم را متقاعد کنند که سال ها هیچ کاری انجام نشده است، چیزی در آرتساخ ساخته نشده است.