بر اساس نتایج تحقیقی که در مجله Nature Cities منتشر شده است، تنها بخش کوچکی از 10000 شهر جهان را می توان به عنوان شهرهایی در فاصله 15 دقیقه پیاده روی در نظر گرفت. محققان از دادههای باز برای محاسبه میانگین مسافتی که افراد باید برای دسترسی به خدمات ضروری (از جمله سوپرمارکتها، مدارس، بیمارستانها و پارکها) طی کنند یا دوچرخه سواری کنند، استفاده کردند و نسبت ساکنانی را که همه چیز مورد نیاز خود را در دسترس دارند، محاسبه کردند. محققان 54 شهر را برای یک مطالعه دقیق انتخاب کردند و دریافتند که شهرهای متوسط اروپایی - یعنی زوریخ، میلان، کپنهاگ و دوبلین - در دسترسترین شهرها بودند و بیش از 95 درصد ساکنان در عرض 15 دقیقه به مکانهای خدماتی کلیدی میرسند. در انتهای این رتبه بندی، شهرهای بزرگ آمریکای شمالی – یعنی سن آنتونیو، دالاس، آتلانتا و دیترویت – با وابستگی زیاد به اتومبیل قرار دارند. شهرهای کوچکتر نرخ های بالاتری دارند، اما محققان دریافته اند که در برخی از کلان شهرهای بزرگ، به ویژه برلین و پاریس، بیش از 90 درصد ساکنان می توانند در عرض 15 دقیقه پیاده روی به خدمات مورد نظر خود برسند. نویسندگان این مطالعه الگوریتمی را برای تعیین میزان تغییرات این شهرها برای دسترسی بیشتر ایجاد کردند. در نتیجه، آنها دریافتند که آتلانتا برای دستیابی به توزیع یکنواخت به ازای هر ساکن باید 80٪ از امکانات خود را جابجا کند، در حالی که پاریس فقط باید 10٪ از امکانات خود را جابجا کند. اما محققان هشدار می دهند که دسترسی بیشتر به یک شهر برای کنار گذاشتن ساکنان از خودروهای شخصی کافی نیست. هلند دارای یکی از بهترین زیرساخت های دوچرخه سواری در اروپا است، در حالی که سرانه خودروهای بیشتری نسبت به کشورهای روستایی مانند ایرلند و مجارستان دارد. در زوریخ، جایی که 71 درصد از ساکنان آن به پیشنهادی برای ساخت 50 کیلومتر زیرساخت دوچرخه سواری تا سال 2020 رای مثبت دادند، ساکنان محلی مدتهاست که از نبود مسیرهای دوچرخهسواری و خطرات برای دوچرخهسواران شکایت دارند.